Veronica Rossi "Przez bezmiar nocy"

lubimyczytac.pl

Tytuł: "Przez bezmiar nocy"
Autor: Veronica Rossi
Wydawnictwo: Otwarte 
Rok wydania: 2013
Liczba stron: 347 


Po niezbyt udanym spotkaniem z "Przez burze ognia", miałam pewną niechęć, kiedy sięgałam po "Przez bezmiar nocy", czyli drugą część serii Pani Rossi. Nawet nie wiecie, jak bardzo się cieszę, że jednak ją kupiłam i przeczytałam, mimo początkowych obaw. 

"-Jesteśmy tacy sami, Ario.

- To największy komplement, jaki kiedykolwiek usłyszałam."* 

Aria i Perry znów są razem. Perry jako Wódz Krwi plemienia Fal, Aria jako Osadniczka, do której prawie nikt nie ma zaufania. Perry musi się zmierzyć z nowymi zadaniami, które na niego czekają w roli przywódcy plemienia. Również przed Arią zostaną postawione trudne decyzje. By kogoś uratować, będzie musiała kogoś poświęcić. Burze eterowe są groźne jak nigdy dotąd. Plemieniu zagraża wiele niebezpieczeństw. Ale nie tylko plemieniu. Teraz już wszyscy muszą uważać. A jedyna nadzieja jaka pozostała to Wielki Błękit. 
Czy go odnajdą? Co jeszcze zniszczą eterowe burze? Jak poradzą sobie Aria i Perry?

"-Teraz jesteśmy razem (...) Tak jak powinno być."*

Spotkałam się z wieloma opiniami, że ta część jest gorsza od pierwszej. Jak dla mnie zdecydowanie na odwrót. "Przez burze ognia" pozostawiło we mnie ... nic specjalnego. Książka mi się nawet podobała, ale to nie było to czego się spodziewałam. "Przez bezmiar nocy" zaskoczył mnie tak pozytywnie, jak już dawno nie zaskoczyła mnie żadna książka. 

Przede wszystkim od razu widać, że styl pisania Pani Rossi zdecydowanie się poprawił. Również lekko się czytało, pochłaniało, chociaż przeczytanie tej części zajęło mi chyba trzy razy więcej czasu niż pierwszej (szkoła). 

Pierwsze trzydzieści-czterdzieści stron szło mi dosyć opornie. Już się bałam, że spotka mnie taki zawód jak w pierwszej części, ale czym dalej było już tylko lepiej. 
W połowie książka zawładnęła mną już totalnie. Zostałam wciągnięta w świat wykreowany przez Panią Rossi i nie mogłam przestać czytać. Czytałam z ogromną ekscytacją, zainteresowaniem. Wstrząsała mną, wyciskała łzy, sprawiała, że śmiałam się i myślałam tylko o niej. 

"Nigdy nie jest łatwo odejść."*

Tak jak i w pierwszej części, moje serce podbił Roar. Naprawdę - jest to niesamowita postać. Jego nie da się nie lubić. Jego nie da się opisać. Zawsze to jego teksty sprawiały, że nie potrafiłam przestać się śmiać. Zawsze kiedy to on (a nie Perry) był blisko Arii moje serce przyśpieszało i czekałam na to, że coś się wydarzy. Bo szczerze powiedziawszy nie jestem fanką "Aria & Perry". Duet ten jest dla mnie zbyt słodki. To Roar byłby idealną partią dla Arii. 

Sama Aria w pewnych momentach zaczęła mnie wkurzać. Zdecydowanie bardziej lubiłam ją w pierwszej części. Perry jest dla mnie okej, ale tylko i wyłącznie, kiedy nie ma przy nim Arii. Przy niej staje się kimś całkowicie innym. Tak, tak, wiem - miłość. Ala naprawdę oni według mnie w ogóle do siebie nie pasują.  

Dużo jest Plemienia Fal. Dużo osób, które przypadły mi do gustu. Ta część jest bardziej "barwna". Postacie, akcja, sposób pisania - wszystko ogromnie się poprawiło. 

"Ideały należą do świata, który tylko mędrcy potrafią zrozumieć (...)"*

Kolejny też raz okładka z jednej strony mi się podoba, a z drugiej nie. Nie - bo jest człowiek. Tak - bo te kolory po prostu są prześliczne, a całość hipnotyzuje. 

Czekam z niecierpliwością na trzecią część, bo w tej po prostu się zakochałam. Jest fantastyczna, i jeżeli ktoś (tak jak ja) zawiódł się na pierwszej części - niech się nie zraża. Sięgnijcie po tą, bo warto! Polecam!

"(..) Miłość jest jak morskie fale, czasem delikatna i dobra, czasem gwałtowna i straszna, ale nie ma końca, jest silniejsza niż niebo i ziemia, i wszystko, co je dzieli."*

* Veronica Rossi "Przez bezmiar nocy" 

Recenzja bierze udział w wyzwaniu Czytam fantastykę, Book lovers, Dystopia 2014 i Paranormal Romance.