Małgorzata Maj "A nawet mężczyzna"

źródło

Tytuł: "A nawet mężczyzna"
Autor: Małgorzata Maj
Wydawnictwo: Zysk i S-ka
Rok wydania: 2014
Liczba stron: 440

Już sam tytuł mnie zaciekawił. Prosta, ale ciekawa okładka sprawiła, że nabrałam chęci na tą książkę. A opis... opis zaostrzył mój apetyt. 


Gizela ma za sobą nieudane małżeństwo. Kiedy zaczyna sobie układać od nowa życie, nagle pojawia się On. Wojciech - nieziemski okulista. Życie blondynki z kolekcją królików od teraz bardzo się zmieni. A Wojciech będzie musiał znaleźć sposób by Gizela poznała i zaakceptowała Drugą. Bo nie wyobraża sobie życia bez żadnej z nich.

Spodziewałam się lekkiej, ciekawej lektury, idealnej na leniwy wakacyjny dzień. Dostałam nudną, po prostu idiotyczną książkę, przy której strasznie się wymęczyłam. Ale zacznijmy może od początku...

Na początku było naprawdę fajnie. Książka mnie wciągnęła i zaciekawiła. Jednak z każdym rozdziałem,  z każdą stroną było coraz gorzej. Zaczynam myśleć, że mam zerowe poczucie humoru... Było pełno momentów, które (chyba) miały być śmieszne, ale tylko sprawiły, że na mojej twarzy pojawiało się mniej więcej takie coś:

gdzieś z internetów

Niestety przez większość czasu towarzyszył mi ten grymas. Ta książka zabija głupotą. Bohaterowie wierzący w to, że drzewo pomoże im w ich problemach. Wróżki, wróżenie z kart... Nienawidzę czegoś takiego. Szkoda, że nie było żadnego ostrzeżenia na okładce, że pojawi się coś takiego, bo gdyby było - nie sięgnęłabym po nią.

Były momenty, kiedy chciałam odłożyć książkę. Albo rzucić nią o ścianę. Ale walczyłam do końca. I doczytałam. Nie powiem - końcówka mnie zaskoczyła. Zaskoczyła, ale jeszcze bardziej potwierdziła głupotę bohaterów. Właśnie! Bohaterowie... To dopiero jest ciekawa sprawa. 

Bohaterowie są dnem. Każdy praktycznie taki sam. Wyróżniali się naprawdę drobnymi elementami, no i imionami. Ta głupota po prostu razi po oczach. Sztuczna, naiwna miłość, wiara w to, że karty przepowiedzą przyszłość, to jakie "hobby" mieli "mężczyźni"... Ich emocje... też takie sztuczne.

Nie widzę w niej żadnych plusów. Nawet nie mogę powiedzieć, że szybko i lekko się czytało, bo wcale tak nie było. Chociaż... Ładna oprawa graficzna, to fakt. Ale czy ma ona coś wspólnego z całą książką? Nie wydaje mi się. Ah, no i jeszcze to, że ma taki trochę "medyczny" klimat, bo większość bohaterów to lekarze, a ja taki właśnie klimat uwielbiam. 

Czy polecam? Nie, zdecydowanie nie. Z tyłu okładki jest napisane, że mężczyźni mogą przeczytać tą książkę, ale tylko na własną odpowiedzialność. Wydaje mi się, że to powinno być lekko zmodyfikowane: Czytasz na własną odpowiedzialność, czy jesteś kobietą, czy mężczyzną. Zapowiadało się świetnie, a wyszła klapa. Wątpię w to, czy dam autorce drugą szansę. Zawiodłam się. Bardzo, ale to bardzo się zawiodłam.

Za możliwość przeczytania książki bardzo dziękuję: