Stephen Miller "Wysłanniczka"

lubimyczytac.pl

Tytuł: "Wysłanniczka" 
Autor: Stephen Miller 
Wydawnictwo: Muza
Rok wydania: 2014
Liczba stron: 446

W "Wysłanniczce" pokładałam wielkie nadzieje. Nadzieje na niesamowitą, wciągającą lekturę z dreszczykiem emocji.  Niestety nie dostałam tego. Za to dostałam ponad czterysta stron przez które było mi bardzo, bardzo trudno przebrnąć...

"Życie (...) polega głównie na radzeniu sobie z bólem."*

Daria jest strzałą. Terrorystką zarażoną wirusem ospy. Jej zadaniem jest rozsiewać wszędzie gdzie się da, zarazki. Zabijać. Niewidocznie. W Nowym Jorku jako dziennikarka zaraża miliony ludzi. Grupa, która steruje tym wszystkim wysłała jeszcze kilka strzał w różne zakątki świata. Rozpoczyna się walka. Walka z wirusem - walka o życie. 

"Bądź jak inni."*

Co mnie podkusiło do tego, aby sięgnąć po tą książkę? Opis. Zdecydowanie opis. Szykowała się naprawdę oryginalna lektura. Zabrałam się z wielkim zapałem do czytania. I jakiś czas później wiedziałam, że ta książka nigdy nie powinna znaleźć się w moich rękach. 

Daria nie rozsiewała wirusa osyp. Ona rozsiewała wirus nudy. 

Książka jest w narracji trzecioosobowej. Raz czytamy o tym co dzieje się z Darią, a raz z niejakim Samem. Samem, który pomaga rządowi, który ma spróbować wymyślić lekarstwo na zmodyfikowany wirus ospy. Kiedy czytałam o Darii było całkiem znośnie. Jednak kiedy autor skupiał się na Samie miałam ochotę po prostu odłożyć książkę. Były fragmenty, przy których można było zasnąć. Z każdą stroną czytanie szło mi jeszcze oporniej. "Wysłanniczka" trzyma w napięciu. Pani Amando Eyre Ward - seriously? 

"Przyznanie się do błędu wymaga odwagi."*

Nie potrafiłam w ogóle wczuć się w tą książkę. Może to moja wina? Na pewno "Wysłanniczka" nie jest dla każdego. Będą osoby, które zachwycą się nią - w to nie wątpię. Ale mnie nie oczarowała. Mi czegoś zabrakło. Pomysł jak najbardziej dobry, jednak cała reszta... 

Sam autor pisze o swojej książce, że jest fikcją, ale nie fantastką. Mocne zdanie. Bo gdyby popatrzeć właśnie tak na "Wysłanniczkę" - jako coś co może nam się przytrafić w realnym życiu - to można ją uznać za przerażającą. 

"Dostrzegasz problemy i ładujesz się w kłopoty i ciśnienie skacze ci do sufitu i za chwilę cudze problemy stają się twoje. Nie... lepiej trzymać się swojego pasa."*

Chyba nie potrafię znaleźć w niej żadnych pozytywów. Punk kulminacyjny książki też nie wzbudził we mnie emocji. Zostaje mi ostatnie dziesięć stron książki, ale i tak nie mam sił ich doczytać. Zjadam kolacje, kąpię się, siedzę na facebook'u i dopiero do niej wracam. Tak bardzo źle się czyta, tak bardzo nie wciągająca...

I teraz chyba najlepsze. (Będę starała się nie spoilerować) 

1. "Czy wystarczy szesnaście dni, by świat uległ zagładzie?!" - Ohh... No nie wiem, czy starczy, czy nie i po co w ogóle ktoś zamieścił taki napis na okładce, bo to co jest opisane w tej książce na pewno nie dzieje się w ciągu szesnastu dni. Jako przykład mogę podać "Dzień dziesiąty": Nawet nie wyobrażacie sobie ile tam rzeczy dzieje się z Darią! To jest NIEMOŻLIWE by działo się w jeden dzień. Nie, nie, nie, nie, NIE! Chyba że ... Chyba, że świat opisany przez Pana Miller'a ma dobę, która trwa tak około stu godzin. No to wtedy tak. (Ale to nie jest fantastyka. Czyli nie. Czyli ma dwadzieścia cztery.)

2. Już jedne z ostatnich stron książki. Daria ucieka. Nie ma wody więc postanawia ją jakoś zdobyć. Znajduje ludzi, którzy ją mają. Uwierzcie mi na słowo, że robi coś bardzo, bardzo okropnego by ją wziąć. Wody jest cała zgrzewka. Możliwe, że kolejna okazja by ją zdobyć już się nie nadarzy. I co robi Daria? Pije jedną butelkę na miejscu i bierze tylko jedną ze sobą! A jest samochodem. I bez problemu mogłaby wziąć tą resztę. A potem prawie, że usycha z pragnienia ... Gdzie tu logika? o.o 

Podsumowując. Ta książka wzbudziła we mnie wiele (negatywnych) emocji. Wieje nudą, osobiście nie polecam. No chyba, że ktoś chce się koniecznie przekonać na własnej skórze. 

"Wybory, decyzje i nawet wypadki są jak korzenie drzewa, jeden rozgałęzia się w dwa w pięć... i tak dalej i dalej."*

Recenzja bierze udział w wyzwaniu Book lovers, Grunt to okładka i  Czytam nowości. 

Za możliwość przeczytania książki bardzo dziękuję:

* Stephen Miller "Wysłanniczka"

Przypominam jeszcze o konkursie, który trwa tylko do jutra! :)